تحلیل جمعیت شناختی، مقصد مهاجران بین المللی درکشورهای حوزه خلیج فارس، با تاکید بر ایران (طی دوره ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰)

بررسی روندهای مهاجرت بین المللی نشان می دهد، تعداد مهاجران بین المللی در جهان طی چنددهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. یکی از مهمترین مولفه های اثر گذار بر سطح وروند مهاجرت های بین المللی مشخصه های جمعیتی کشورها می باشد. در دو دهه ۱۹۹۰-۲۰۲۰کشورهای منطقه خاور میانه دارای بالاترین میزان مهاجر پذیری در بین دیگر کشورهای جهان بودهاند. کشور امارات، بحرین و قطر با بالاترین میزان خالص مهاجرت بیشترین مهاجر پذیری را در بینکشورها دارا می باشند. از میان کشورهای مهاجر فرست کشور ایران و عراق درصدر بالاترینکشورهای مهاجرفرست قرار گرفته اند. هدف اصلی مقاله تحلیل جمعیت شناختی، مقصد مهاجرانبین المللی درکشورهای حوزه خلیج فارس، با تاکید بر ایران (طی دوره ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰) می باشد.روش مورد مطالعه اسنادی و تطبیقی است. مهمترین منابع اطلاعات و دادهها را بخش جمعیتسازمان ملل و بانک جهانی تشکیل میدهد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار EXCEL وSPSS استفاده کردیم. به لحاظ روش شناسی، با توجه به میزان خالص مهاجرت کشورها به دو دسته تقسیم شدند: الف) کشورهای مهاجرپذیر، هر چه کشورهای مورد مطالعه به لحاظ شاخص توسعهانسانی وضعیت بهتری داشته باشد، میزان مهاجرپذیری بالاتری دارند و کشورهایی که دارای ساختارسنی جوان هستند، عمدتا مهاجرپذیر هستند و معمولا جوانان ۳۹-۳۰ بیشترین درصد مهاجران را تشکیل می دهد ب( کشورهای مهاجرفرست: با میزان منفی مهاجرت، شاخص توسعه انسانی درمرتبه پایین تری قرار دارند و در گروه سنی ۶۴-۴۰ بیشترین درصد مهاجران را تشکیل می دهد. بنابراین این کشورها دارای ساختار سنی سالخورده هستند.