مروری بر کاربرد سیستم استنتاج فازی FIS در ارزیابی کیفیت آب

جهان واقعی پیچیده است و این پیچیدگی به طور کلی از عدم قطعیت آن ناشی می شود، انسان به خاطر داشتن قدرت تفکر قادر به درک ابهامات و پیچیدگی هاست. بسیاری از مشکلات دنیای واقعی با نظریه مجموعه های کلاسیک قابل حل نیستند، در تئوری مجموعه کلاسیک یک عنصر یا عضو مجموعه است یا نیست یا صفر است یا یک. نقطه مقابل تئوری مجموعه کلاسیک تئوری فازی قرار دارد.تئوری مجموعه فازی ابزاری قوی جهت مواجه با عدم قطعیت ناشی از ابهام است، اگرچه سیستم های فازی پدیده های غیرقطعی و نامشخص را توصیف می کنند با این حال خود تئوری فازی یک تئوری دقیق است. سیستم استنتاج فازی نگاشتی از فضای ورودی به خروجی است که با استفاده از توابع عضویت و قوانین فازی پیاده سازی می شوند در واقع سیستمی است که تجربیات بشر را با توابع عضویت و قوانین فازی پیاده سازی می کند و یک روش عمومی برای ترکیب دانش، فن آوری هوشمند، کنترل و تصمیم گیری است، در مطالعه حاضر با توجه به قابلیت های روش فازی سعی بر مقایسه روش های مرسوم قطعی و مدل استنتاج فازی ممدانی شده است از مهم ترین الگوریتم های استنتاج فازی می توان به الگوریتم استنتاج ممدانی، سوگنو و سوکماتو اشاره کردکه در میان این الگوریتم ها، الگوریتم استنتاج فازی ممدانی و سوگنو بیشترین کاربردها را دارند، در این مقاله باختصار سیستم استنتاج فازی و کاربرد آن در ارزیابی کیفیت آب توضیح داده می شود و کیفیت آب یک دریاچه در مکزیک که آبزیان آنمنطقه در معرض انقراض قرار داشتند را مورد بررسی قرار می دهد.