استعاره مفهومی "آینه" در ادب عارفانه فارسی
محل انتشار: فصلنامه زبان و ادبیات فارسی، دوره: 12، شماره: 6
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 521
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PERSI-12-6_002
تاریخ نمایه سازی: 19 آذر 1400
چکیده مقاله:
استعاره های مفهومی یا ادراکی، مبتنی هستند بر درک امور انتزاعی بر پایه امور عینی و مفهومی یا تصویری کردن مفاهیم ذهنی. زبان عرفانی همواره از مفاهیم انتزاعی سخن می گوید و بدین جهت برای قابل درک شدن، پیوسته از استعاره های مفهومی که خود زنجیروار به هم پیوسته اند، بهره می گیرد. استعاره مفهومی آینه، یکی از دیرپاترین استعارات مفهومی در حوزه شناختی و معرفتی است که خود از انگاره های عرفانی کلان تر منبعث گشته و زنجیره ای از دلالت های ضمنی را در ادبیات عرفانی، وارد ساخته است.این مقاله جست وجویی است در معرفی استعاره مفهومی آینه، خاستگاه تاریخی، نگاشت های کلی تر از آن در حوزه استعاره های عرفانی و دلالت های ضمنی که از این استعاره نشات گرفته اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرگس اسکویی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :