رویکردهای طب ایرانی در پیشگیری و کنترل همه گیری های شبه کرونا

سابقه و هدف: امروزه مسئله همه گیری های شبه کرونایی و از جمله پاندمی کروناویروس و ابعاد مختلف ﺁن در حوزه سلامت به عنوان یک چالش جدی جهانی برای مسیولان بهداشت و درمان کشورها مطرح است. از طرفی منابع طب جدید در این زمینه هنوز نتوانسته بر مشکل غلبه کند و به درمان مشخصی دست یابد؛ به همین دلیل سازمان جهانی بهداشت از ارائه راهکارهای مفید پیشگیرانه و کنترلی از جمله ظرفیت طب سنتی استقبال می کند. در این مﻘاله تلاش شده است، به ارائه دیدگاه ها و تدابیر توصیه شده حکمای طب سنتی ایرانی در مواجه با همه گیری های عفونی که برخی از آن ها علائم و رفتارهایی شبیه کروناویروس را ایجاد می کنند، پرداخته شود. مواد و روش ها: این مقاله یک بررسی مروری و کتابخانه ای است که به صورت هدفمند و با معیارهای معین از طریق جست وجو در کتب معتبر طب ایرانی و برخی منابع طب رایج و پایگاه های اطلاعات علمی داخلی و بین المللی با کلیدواژه های مرتبط، بدون اعمال محدودیت زمانی انجام شده است. یافته ها: ابعاد مختلف طبی همه گیری های عفونی شبه کروناویروس تحت اصطلاح کلی «هوای وبایی» در متون طب ایرانی موردبحث قرار گرفته است و حکمای طب ایرانی ضمن بیان ابعاد مختلف این موضوع اعم از تعاریف، سبب شناسی، بیماری زایی و نشانه شناسی، به تدابیر پیشگیرانه و کنترلی آن در قالب اصول شش گانه «حفظ الصحه» به طور مبسوط پرداخته اند. نتیجه گیری: انجام کار آزمایی های بالینی برای استفاده از آموزه ها و تجربه های حکمای طب ایرانی در همه گیری های شبه کروناویروس و از جمله پاندمی کروناویروس می تواند به اثربخش بودن یا نبودن این شیوه های پیشگیرانه کمک کند.