افتیمون و کشوث

چکیده: افتیمون و کشوث دو گیاه مطرح در طب ایرانی با کاربردهای متفاوت هستند که به علت شباهتهای زیاد ظاهری، اغلب به طور اشتباه به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرند. واژه افتیمون (epithymum) یک لغت یونانی است با این تفسیر که “epi” در زبان لاتین به معنای "روی" و thymum”" به معنای "مربوط بهthymus " می باشد. با توجه به معنا و ماهیت آن که گیاهی سرخ فام ذکر شده، افتیمون همان گونه Cuscuta epithymum است که در حال حاضر نیز به وفور روی گیاه آویشن می روید و از دیدگاه طب ایرانی خاصیت مسهل سودا دارد و در درمان بیماری های ناشی از غلبه سودا مانند مالیخولیا، مانیا، صرع سوداوی و صداع سوداوی به کار می رود. در خصوص ماهیت گیاه کشوث عنوان شده که ساق آن مایل به زردی و تیرگی و گل آن ریزه مایل به سفیدی و تخم آن کوچکتر از تخم ترب و مایل به تدویر و بهترین آن تازه زرد تلخطعم آن است که بر خارها می روید. ماهیت مذکور با گونه Cuscuta chinensis تطابق دارد که در حال حاضر نیز به وفور روی گیاه خارشتر دیده می شود. برای مفرده کشوث در طب ایرانی اثرات مفتح و مخرج فضول لطیفه از عروق و منقی آنها از اخلاط فاسده و مقوی معده، کبد، طحال و رگ های خونی و همچنین مدر بول و حیض و شیر و عرق، ملین طبع و منقی رحم ذکر شده است و در درمان تب های مزمن و ورم طحال کاربرد دارد.