Obesity and its Relationship with Physical Activity among Female Adolescents in West of Tehran

چکیده زمینه و هدف: چاقی یک معضل اجتماعی است و نداشتن فعالیت فیزیکی مناسب در دوران نوجوانی، یکی از مهم ترین علل ایجاد چاقی محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت چاقی و ارتباط آن با فعالیت فیزیکی دختران نوجوان دبیرستانی منطقه غرب تهران در سال ۱۳۸۷ انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی همبستگی، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای وضعیت چاقی و ارتباط آن با فعالیت فیزیکی ۳۸۵ دانش آموز بررسی شد. داده های وضعیت فعالیت فیزیکی با استفاده از پرسشنامه استاندارد فعالیت فیزیکی فرم کوتاه (۷ سوال) و وضعیت چاقی با محاسبه نمایه توده بدن و چربی زیر پوست عضله پشت بازو بر اساس معیار NHANES۱ جمع آوری و با آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی اسپیرمن و ضریب توافق کاپا با سطح اطمینان ۹۵ درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بر اساس معیار چربی زیر پوست عضله پشت بازو ۱۸ درصد و بر اساس نمایه توده بدن ۱۵ درصد از افراد دارای اضافه وزن و چاقی و نزدیک به نیمی از دختران کم تحرک بودند و دانش آموزان پایه سوم کمترین فعالیت فیزیکی را داشتند. همبستگی شاخص های تن سنجی با فعالیت فیزیکی دانش آموزان از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: علی رغم اینکه کمتر از یک چهارم دانش آموزان چاق بودند؛ میزان کم تحرکی آنها با افزایش پایه تحصیلی افزایش داشت. با توجه به نقش مستقیم فعالیت فیزیکی در چاقی، آموزش و ترویج ورزش همگانی ضروری به نظر می رسد.