Assessment of Chronic Urticaria in Outpatients of Allergy Clinic of Vali-Asr Hospital in Zanjan

  چکیده   زمینه و هدف: کهیر یکی از مشکلاتی است که شیوع بالایی دارد. در صورتی که بیش از ۶ هفته تداوم یابد کهیر مزمن نامیده می شود. عوامل مختلفی در ایجاد آن دخالت دارد و نقش این عوامل در مطالعات مختلف متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی نقش عوامل شناخته شده و میزان پاسخ به درمان در بیماران دچار کهیر مزمن می باشد.   روش بررسی: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به کهیر مزمن مراجعه کننده به درمانگاه آلرژی بیمارستان ولی عصر شهر زنجان طی سالهای ۸۶-۱۳۸۳ مورد بررسی قرار گرفتند. همراه با گرفتن شرح حال دقیق و معاینه کامل، آزمایشات معمول شامل اندازه گیری آنزیم های کبدی، هورمون های تیروئیدی، IgE سرمی، اندازه گیری کمپلمان، بیماری های بافت همبند، آزمایش مدفوع در سه نوبت، آنالیز ادرار و در موارد شدید آزمایش تکمیلی تر و نمونه برداری از ضایعات انجام شد. میزان پاسخ به درمان در طی ۲ هفته و ۲ ماه بعد از درمان ارزیابی شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون کای دو مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ها: از ۱۶۰ بیمار مورد بررسی (۱۰۸ زن و ۵۲ مرد در سنین ۷۰ – ۴ سال)، ۷۵ نفر (۸۷۵/۴۶%) کهیر ایدیوپاتیک، ۲۵ نفر (۹/۱۹%) آتوپی و ۲۵ نفر (۶۲۵/۱۵%) کهیر فیزیکی داشتند. میزان پاسخ به درمان متداول با آنتی هیستامین ها در بیش از ۸۰ درصد بیماران مشاهده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه همانند سایر مطالعات کهیر ایدیوپاتیک شایع ترین شکل بیماری را تشکیل می دهد. هر چند در مقایسه با مطالعات دیگر شیوع کمتری دارد. ارتباط واضحی بین غذاها و داروها نیز با بیماری یافت نشد. میزان پاسخ به درمان با آنتی هیستامین های جدید بسیار بالا بود.