بررسی شتاب زاویه ای مفاصل اندام تحتانی بیماران با سابقه ی بازسازی در رباط صلیبی قدامی هنگام فرود از ارتفاع

مقدمه: پارگی رباط صلیبی جلویی (ACL) یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو می باشد که اغلب طی مانورهای فرود وچرخش توسط افراد تجربه می شود. امروزه پزشکان بر این باورند که بازسازی ACL، یک رویکرد درمانی مناسب برای ترمیم پایداری مکانیکی و عملکرد مفصل زانو می باشد. هر چند ترمیم و بازگشت کامل به سطح عملکرد قبل از آسیب، هنوز محلبحث است، بنابراین برای محققان این سوال مطرح است که بازسازی این رباط تا چه حد در احیای عملکرد آن مفید است والگوهای کینماتیکی تغییر یافته همانند شتاب زاویه ای در مفاصل اندام تحتانی تا چه اندازه تصحیح می شوند؟ بنا به این ضرورتمطالعه حاضر باهدف تحلیل شتاب زاویه ای مفاصل اندام تحتانی افراد دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده هنگام فرود از ارتفاعانجام شد.روش شناسی: ۲۰ آزمودنی مرد در ۲ گروه دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده (تجربی ACLR) و سالم (کنترل) در ۳ تکلیف فرود از جعبه، پرش عمودی-فرود و پرش ازمانع- فرود شرکت کردند. اطلاعات ۳ بعدی شتاب زاویه ای مفاصل اندام تحتانی با استفاده از ۴ دوربین دیجیتال ثبت و به وسیله نرم افزار visual۳D پردازش گردید. یافته ها: در صفحات ساجیتال، فرونتال و هوریزنتال شتاب زاویه ای مفاصل مچ پا و زانوی بیماران کمتر از افراد سالم بود (p≤۰.۰۵). شتاب زاویه ای مفصل ران درصفحات ساجیتال وهوریزنتال بیشتر از افراد سالم بود (p≤۰.۰۵) بطورکلی، شتاب زاویه ایمفاصل اندام تحتانی در تکلیف فرود از جعبه کمترین میزان و در تکلیف پرش از مانع -فرود بیشترین میزان را نشان داد (p≤۰.۰۵). بحث: افراد ACLR هنگام اجرای تکالیف دشوار مثل فرود، الگوهای کینماتیکی غیرطبیعی همانند کاهش شتاب زاویه ای در مفصلزانو را به نمایش می گذارند که به تبع آن، مکانیسم های جبرانی در مفاصل مجاور و نیز درصفحات آناتومیکی دیگر با افزایش یاکاهش شتاب زاویه ای ایجاد میشود که حداقل تا ۲ سال بعد از بازسازی ACL همچنان پا بر جا خواهند بود. در تایید یافته های تحقیق حاضر، فربر وهمکاران (۲۰۰۲) پیشنهاد دادند تغییرات در الگوهای حرکتی مفصل هیپ، تلاش جبرانی می باشد که توسطبیماران دارای آسیب ACL انجام شده تا حرکت به جلوی درشت نی را کاهش دهند. گایوفین و تراپ (۱۹۹۲) در تحقیق خود نشان دادند مفاصل هیپ ومچ، ضعف زانو را برای تولید سطوح مشابه ای از اجرا درطی مانور فرود جبران می کنند. ناواس ره وهمکاران (۲۰۱۸) نیز گزارش دادند افراد دارای ACL بازسازی شده هنگام اجرای تکالیف حرکتی، یک جابجایی درکنترل مکانیکی از صفحه ساجیتال به صفحه های فرونتال یا هوریزنتال انجام می دهند تا تغییر در مکانیک های زانو را جبران کنند. از طرفی،یکی از کارکردهای مهم ACL مشارکت در حس عمقی وکنترل حرکتی مفصل زانوست. فیبرهای عصبی حسی و گیرنده های مکانیکی ۳%حجم بافت ACL را تشکیل می دهند که هر کدام نقش ویژهای درعملکرد حسی این رباط برعهده دارند. اعتقاد برایناست که اجسام پاسینی حساسیت بسیار بالایی نسبت به تغییرات سریع در شتاب حرکت مفصل زانو دارند. بنابراین شاید بتوانبخشی از اختلالات مشاهده شده در شتاب زاویه ای مفصل زانو را به حساب افت کارکرد این گیرندهی حسی گذاشت. چرا کهیافته های علمی نشان داده اند به محض پاره شدن ACL عملکرد حسی آن نیز حذف و علیرغم بازسازی، عصب رسی مجدد آن بطور کامل ترمیم نمی شود. که برای جبران، افراد بیمار باید حس خارج مفصلی وکنترل مفصل به وسیله گیرنده های مکانیکی وفیبرهای عصبی حسی در بافت های پیرامون مفصل را توسعه دهند.، یافته ی که در مطالعه حاضر و با افزایش شتاب زاویه ایمفصل ران مشاهده گردید. سرانجام، کاهش شتاب زاویه ای مفصل زانو هنگام فرود در افراد ACLR را شاید بتوان به علت ترس از بروز آسیب مجدد نیز تفسیر نمود. اوریشیمو و همکاران (۲۰۰۶) گزارش دادند بیماران بعد از بازسازی ACL تمایل دارند بطور نرمترو ایمن تر روی پای معیوب خود فرود بیایند. بنابراین بنظر می رسد ترس از بروز آسیب مجدد، با الگوهای حرکتی محافظهکارانه وکینماتیک های غیرطبیعی مشاهده شده درافراد بیمار مرتبط باشد.