بررسی پراکنش مکانی Amaranthus retroflexus و Solanum nigrum در شرایط مختلف کنترل علف های هرز

در این پژوهش، اثر روش کنترل شیمیایی، تلفیق کنترل شیمیایی و مکانیکی و شاهد علف های هرز بر پراکنش مکانی گونه های تاج خروس ریشه قرمز و تاج ریزی سیاه در مزرعه ذرت مورد ارزیابی قرار گرفت. قطعه زمینی به ابعاد ۲۱×۲۵/۵۶ متر انتخاب و هر یک از روش های مورد بررسی در یک سوم زمین اجرا شد. شمارش تراکم گونه های موردمطالعه در ابتدا و پایان فصل رشد ذرت در محل شاخص هایی که به فاصله ۵/۲×۸۷/۱ در زمین تعبیه شده بودند، انجام شد. در هر مرحله شمارش گونه ها از ۲۷۰ نقطه انجام شد. بررسی پراکنش مکانی گونه ها، با استفاده از تکنیک های آمار مکانی و تحلیل واریوگرام صورت گرفت. مدل واریوگرام برازش داده شده به تراکم گونه ها در ابتدا و پایان فصل رشد و در هر سه شرایط کنترل علف های هرز، با توجه به درصد خطای RMSE در اغلب موارد با مدل کروی مطابقت داشت. تطابق با مدل کروی ثبات مکانی لکه های علف های هرز را نشان می دهد. اعمال کنترل تلفیقی موجب کاهش دامنه تاثیر تاج خروس ریشه قرمز و تاج ریزی سیاه در پایان فصل رشد به ترتیب حدود ۵/۱۵ متر (۴۸ درصد) و ۸/۲ متر (۳۰ درصد) شد. درحالی که در شاهد علف های هرز دامنه تاثیر این گونه ها به ترتیب حدود ۵/۰ متر (۶ درصد) و ۲ متر (۱۷ درصد) در پایان فصل رشد افزایش یافت. در کنترل شیمیایی نیز دامنه تاثیر تاج خروس ریشه قرمز در پایان فصل رشد ۶۸/۰ متر کاهش و دامنه تاثیر تاج ریزی سیاه ۶۰/۰ متر افزایش یافت.