مقایسه همبستگی بین زبان بیانی و دریافتی در دانش آموزان دختر تیزهوش و عادی مقطع ابتدایی شهر اصفهان

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه همبستگی بین زبان بیانی و دریافتی دانش آموزان دختر تیزهوش و عادی انجام گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر تیزهوش و عادی در پایه های اول تا سوم ابتدایی شهر اصفهان بودند که در محدوده سنی شش تا هشت سال و یازده ماه قرار داشتند. این دانش آموزان از طریق نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از بین نواحی مختلف آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند. با استفاده از آزمون هوشی کتل فرم الف، دانش آموزان در دو گروه تیزهوش و عادی جای داده شدند. حجم نمونه در هر گروه ۶۰ نفر و مجموع کل نمونه۱۲۰دانش آموز بود. برای اندازه گیری زبان بیانی و دریافتی از آزمون رشد زبان (Test of Language Development)TOLD-P(۳)  استفاده شد. یافته ها: داده های بدست آمده از روش همبستگی پیرسون نشان داد که بین زبان بیانی و دریافتی در دو گروه عادی و تیزهوش رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همبستگی بین زبان بیانی و دریافتی دانش آموزان تیزهوش بیشتر از دانش آموزان عادی بود. نتیجه گیری:  با وجود بیشتر بودن ضریب همبستگی بین زبان بیانی و دریافتی دانش آموزان تیزهوش نسبت به دانش آموزان عادی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. نتایج بر اساس بنیادهای نظری مورد بحث قرار گرفت.