معمای هیپنوتیزمی و پدیده های تجزیه ای

ترمیم پذیر مغز یکی از موضوعات قدیمی است که همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته است از نظر تاریخی این موضوع به علاقه دیرینه محققان علوم عصبی به رابطه ساختار و عملکرد باز می گردد . برای مثال تحت تاثیر فرضیاتی که شکل ظاهری جمجمه را در اعمال شناختی دخیل می دانستند در مقطعی تصور می شد که اعمال شناختی در بستر ساختاری تشخیص و ثابت صورت می گیرد اما آنجه که عمدتا مورد بحث قرار داشته قابلیت محدود مغز در ترسیم ساختاری و از طرف دیگر شواد مسلم به نفع بازیابی نسبی در برخی از کارکردهای مغزی است. در این مقاله نظریه های معاصر در مورد ترمیم پذیری ارتباط تجربه و یادگیری با ساختار مغز ونقش ژنهای مسئول در این باره به تفضیل مورد بحث قرار می گیرد.