ادراک زمان و روش های ارزیابی آن: یک مطالعه مقدماتی برای آزمودنی فارسی زبان

هدف: این مطالعه جهت طراحی نسخه فارسی تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تاخیر و ارزیابی آن در گروهی از دانش آموزان دبیرستانی انجام شده است. روش: این مطالعه جهت طراحی و اعتباریابی ابزار انجام شد. ۸۶ نفر از دانش آموزان سال اول دبیرستان با ابزار طراحی شده (نمونه فارسی) از جهت تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تاخیر مورد مطالعه قرار گرفتند و داده ها با آزمونt بررسی شدند. یافته ها: در آزمون تخمین، در مرحله ناآگاهی فرد از نوع سوال، آزمودنی بازه زمانی ۸ ثانیه را به میزان ۰/۶۶۴±۷/۳۳ حدود اطمینان ۹۵ درصد زیر تخمین و بعد از آگاهی از لزوم دقت به زمان سپری شده، همان بازه را به میزان ۰/۴۳۱±۹/۶۵ بیش تخمین می زند. در طول آزمون نیز تخمین ۵ ثانیه با ۶/۲ ثانیه، ۸ با ۷/۵۳ و ۱۱ با ۹/۷۳ انجام می گیرد و افزایش این اختلاف در ۲۳ ثانیه به ۲۶% زیر تخمین می رسد. همین نتایج با اندکی تفاوت در آزمون های بازسازی زمانی و درک تاخیر نیز تکرار شده است. نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، در هر سه تابع تخمین زمانی، بازسازی زمانی و تخمین تاخیر بر پایه منطبق هیپربولیک، با افزایش بازه زمانی، از ارزش بازه کاسته می شود و درصد «زیر تخمین» و «زیربازسازی» زمان افزایش می یابد.