بررسی شاخص های روان سنجی پرسشنامه باورهای اختلال خوردن

هدف: پژوهش حاضر به منظور ارزیابی ویژگی­های روان­سنجی و هنجاریابی پرسشنامه باورهای اختلال خوردن کوپر و همکارانش (۱۹۹۷) انجام شد. روش: نمونه آماری این پژوهش دانش­آموزان سال دوم دبیرستان ۱۸ کلاس (۴۰۳ نفر) بودند که از میان دبیرستان های دولتی دخترانه شهر تهران، به شیوه خوشه­ای مرحله­ای انتخاب شده بودند. تمام آزمودنی­ها به نسخه فارسی پرسشنامه باورهای اختلال خوردن و نسخه کوتاه پرسشنامه طرح واره­ها یا باورهای ناسازگار هسته­ای یانگ (۱۹۹۸) پاسخ دادند. یافته ­ها: روایی این پرسشنامه به وسیله شاخص­های روایی همگرا و همزمان، و تحلیل عاملی بررسی شد. نتایج تحلیل عوامل با استفاده از روش­های مولفه­های اصلی و چرخش واریماکس نشان داد که این پرسشنامه از چهار عامل خودباوری های منفی، کنترل پرخوری، خودپذیری و پذیرش به وسیله دیگران تشکیل شده است. این عوامل بیش از ۴۶/۲۶ درصد واریانس کل را تبیین می­کنند. روایی همگرای این پرسشنامه با محاسبه ضریب همبستگی زیرمقیاس­های این پرسشنامه با یکدیگر و با کل پرسشنامه تایید شد که این ضرایب بین ۰/۳۱ تا ۰/۸۴ متغیر و معنادار بودند (P>۰/۰۱). روایی همزمان نیز با به کارگیری مقیاس باورهای ناسازگار اولیه برآورد شد که ضریب همبستگی میان این دو پرسشنامه ۰/۴۸ بود (P>۰/۰۱). اعتبار پرسشنامه باورهای اختلال خوردن با روش های آلفای کرونباخ و روش دونیمه سازی تحلیل شد که به ترتیب ضرایب ۰/۸۹و ۰/۷۲ به دست آمد. نتیجه­ گیری: با در نظر گرفتن نتایج این پژوهش، می­توان گفت آزمون باورهای اختلال خوردن به طور کلی می­تواند ابزاری معتبر در ارزیابی باورهای اختلال خوردن در جمعیت ایرانی باشد.