مقایسه الگوی همبودی اختلال وسواسی- اجباری درکودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک

هدف: این مطالعه با هدف مقایسه همبودی اختلال وسواسی- اجباری در کودکان و نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک صورت گرفت. روش: در این پژوهش تعداد ۱۰۰ نفر (۵۰ نفر کودک و نوجوان، ۵۰ نفر بزرگسال) مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I و بستری در بیمارستان به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. تشخیص اختلال دوقطبی بر پایه پرسشنامه های K-SADS) ((اطفال) و (SCID) (بزرگسالان) در نظر گرفته شد. همبودی و فنومنولوژی اختلال وسواسی- اجباری به صورت مادام العمر و با استفاده از چک لیست  (DSM-IV) و پرسشنامه های ییل- براون کودکان و بزرگسالان ارزیابی گردید. یافته ها: میزان همبودی اختلال وسواس- اجبار در کودکان و نوجوانان ۵۲% و در بزرگسالان ۲۸% بود و اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت. مقایسه فنومنولوژی وسواس- اجبار در دو گروه نشان داد تنها در گروه وسواس های مذهبی، جنسی، پرخاشگری و سوماتیک و اجبارهای چک کردن تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود دارد (۲۲% کودکان در مقابل ۶% بزرگسالان). نتیجه گیری: میزان بالای همبودی اختلال وسواسی- اجباری در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I خصوصا کودکان و نوجوانان در تایید مطالعات پیشین است. میزان بالاتر اختلال وسواسی- اجباری در گروه کودکان و نوجوانان می تواند مطرح کننده زیرگروه بالینی خاصی از اختلال دوقطبی باشد که نیازمند برنامه درمانی متفاوتی است.