مقدمه ای نظری و تجربی بر پارادایم توسعه پایدار شهری

در زمان تغییرات سریع آب وهوایی و تخریب محیط زیست، برنامه ریزی و ایجاد یک محیط زیست پایدار ضروری است؛ در اینحین شهرها به عنوان یک محیط ساخته شده مملو از جمعیت در کانون توجه قرار می گیرند. برنامه ریزی برای رسیدن به یکشهر پایدار فرایندی است که طی آن گردش انرژی در شهر در حداقل شرایط عملکردی، حداکثر کارایی را داشته و توزیعیکسانی را در جهت به حرکت در آوردن عناصر به عنوان یک مجموعه یکپارچه و متصل ایجاد می نماید. حاصل چنین برنامه-ریزی برای شهر، شهری پایدار است که اکثر قریب به اتفاق ساکنانش از سکونت در فضا احساس رضایت داشته دارند. اینمقاله از نوع مروری بوده و گردآوری اطلاعات مورد نیاز عمدتا با روش کتابخانه ای (کتاب های فارسی و مقاله های فارسی ولاتین موجود در اینترنت) صورت گرفته است. این مقاله مروری نظری بر تایخچه پیدایش نظریه توسعه پایداری شهری،تعاریف مطرح شده آن، ویژگی ها، ابعاد، اهداف، اصول، الزامات، رویکردها، دیدگاه ها، شاخص ها و نمونه های موفق اجرا شدهتوسعه شهر پایدار می باشد که در انتها با نتیجه ای کلی از امکان پذیری پیاده سازی شهر پایدار در ایران به پایان می رسد.