ارائه مدلی جهت تبیین نقش عوامل موثر در کاهش تعارضات خانوادگی و سهم هر کدام از این عوامل در پیش گیری از آسیبهای روانی و اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی جهت تبیین نقش مهارتهای ارتباطی و مهارتهای حل مسئله در پیشگیری از آسیب های روانی و اجتماعی با میانجیگری تعارضات خانوادگی انجام شد. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. این پژوهش به لحاظ مکانی در شهر اردبیل و به لحاظ زمانی در سال ۱۳۹۹ انجام شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه افراد متاهل شهر اردبیل بودند که با با توجه به جدول مورگان تعداد ۴۰۰ خانواده به عنوان حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای سهمیه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده تعارضات زناشویی ثنایی و همکاران، پرسشنامه مقیاس مهارتهای ارتباطی زوجین، پرسشنامه مهارتهای حل مسئله کسیدی و لانگ، پرسشنامه چندوجهی شخصیتی مینه سوتا، پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به آسیب های اجتماعی بود. یافته های پژوهش نشان داد که مهارتهای ارتباطی و سبک حل مسئله سازنده در کاهش آسیب های روانی و تعارضات خانواده نقش دارد. همچنین مهارتهای ارتباطی و سبک حل مسئله سازنده با کاهش تعارضات خانواده بر منفی شدن نگرش افراد به آسیبهای اجتماعی نقش دارد؛ و درنهایت هر چه تعارضات خانواده بیشتر باشد، میزان آسیبهای روانی بیشتر و نگرش نسبت به آسیبهای اجتماعی نیز مثبت تر است.