بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و فساد اداری

فساد، پدیده جهانی است و قدمتی به اندازه دولت و انسان دارد. امروزه کشور یا اجتماعی وجود ندارد که مدعی داشتن نظام با سلامت تمام عیار اداری و اجتماعی شود. اگرچه سطح فساد اداری و اجتماعی از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است، اما همه نظام ها با سطوحی از فساد مواجه هستند. آنچه میزان فساد را از نظامی به نسبت نظام دیگر متمایز می نماید، تفاوت در ابتکارات انسانی، نوع نظام و ساخت فرهنگی، نظام های ارزشی و اعتقادی، باورهای ملی و تدابیر نهادی کارگزاران انسانی است. در مورد مبارزه با فساد، دو دسته نظریه اساسی توسعه یافته حول اندیشه های بدبینان و خوشبینان متمرکز شده است. دسته اول هر گونه اقدام و ابتکاری را برای پایان فساد اداری، تلاش بی فایده می دانند و گروهی دیگر باور دارند که فساد را می توان مانند بیشتر پدیده های موجود در اجتماع از طریق خرد دسته جمعی، ابتکارات نهادی، تغییر تدریجی ساختار های اقتصادی و فرهنگی و سرمایه اجتماعی و در جریان یک فرآیند کاهش داد. این مقاله ضمن تاکید به دیدگاه دوم، معتقد است که فساد ضمن اینکه ریشه در خود نهاد ها دارد، از عوامل اجتماعی و محیط اجتماعی تاثیر می پذیرد. نویسنده ضمن تاکید بر اهمیت تاثیرگذار فرهنگ و اجتماع و به ویژه سرمایه های اجتماعی در توسعه فساد اداری، معتقد است با ابتکارات فرهنگی و فناورانه می توان فساد را کنترل نمود