تاملی برطرح تشکیل باشگاه انرژی در سازمان همکاری شانگهای

سازمان همکاری شانگهای از جمله سازمان های منطقه ای است که در آغاز هزاره سوم میلادی با هدف اعتمادسازی بین کشورهای عضو و مبارزه با تروریسم، افراط گرایی مذهبی و جدایی طلبی و نیز به منظور مقابله با هژمونی یک جانبه گرای ایالات متحده آمریکا در نظام بین الملل، با عضویت کشورهای چین، روسیه، کشورهای آسیای مرکزی (به استثنای ترکمنستان) و عضویت ناظر ایران، هند، پاکستان و مغولستان تشکیل شده است. به موازات پویایی های سال های اخیر در حوزه های سیاسی، امنیتی و اقتصادی، ایده تشکیل «باشگاه انرژی»با هدف هماهنگ ساختن خط مشی های عرضه و تقاضا، تامین امنیت خطوط انتقال، رشد همکاری های اقتصادی بین کشورهای عضو و نیز سازگاری با تحولات جدید در عرصه اقتصاد جهانی در نشست سال ۲۰۰۶ سران در آستانه قزاقستان به تصویب رهبران کشورهای عضو رسید. مقاله حاضر به شیوه توصیفی – تحلیلی با مبنا قرار دادن این تحول مهم، به منظور درک بهتر شرایط کنونی سازمان همکاری شانگهای ضمن طرح مبانی نظری بین حکومت گرایی، نومنطقه گرایی و نظریه کانتوری و اشپیگل، با نگاهی آسیب شناسانه به مهم ترین فرصت ها و چالش های پیش روی این سازمان در تحقق ایده تشکیل «باشگاه انرژی»می پردازد