پس از سعید

در سال ۱۹۹۹، نیویورک تایمز در خلاصه ی دستاوردهای قرن اش، ادوارد سعید را به عنوان یکی از مهم ترین منتقدین ادبی زنده مطرح ساخت. آشکار است که سعید از تقسیم صوری بین تحقیق دانشگاهی و شناخت عام فراگذشته است. این تمجید نشانگر تاثیر او بر حوزه ی فرهنگی معاصر است، اما همچنین نشان می دهد که به چه مناسبتی مفهوم دنیابودگی موضوع توجه آثار فرهنگی و خلاق مان شده است. تاثیر او را می توان تقربیا در همه حوزه های علوم انسانی و علوم اجتماعی و حتی فراتر از آن هم دید. به ویژه، اصطلاح «شرق شناسی» اکنون به طور پیچیده ای با کار ادوارد سعید پیوند خورده است. تقریبا ربع قرن بعد از انتشار آن در سال ۱۹۷۸، «شرق شناسی» یک کتاب مهم و اگر چه بسیار بحث انگیز باقی مانده است. سعید در یک چهره جنجال برانگیز اما فراموش نشدنی، که هم تقدیر و هم تقبیح شده، ظاهر شده است.