پیش زمینه: رضایتمندی اعضای
تیم سلامت از برنامه
پزشک خانواده یکی از مولفه های مهم در اجرای این برنامه بوده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایتمندی پزشکان و ماماهای
تیم سلامت از اجرای برنامه
پزشک خانواده و شناسایی برخی از عوامل موثر بر آن در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، ۱۰۶ نفر از پزشکان و ماماهای
تیم سلامت به صورت تصادفی ساده انتخاب و مورد پرسشگری قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد رضایت شغلیJob Satisfaction Survey (JSS) با مقیاس لیکرت ۵ رتبه ای استفاده شد. به علاوه از پرسش شوندگان خواسته شد، میزان رضایت کلی خود را از برنامه
پزشک خانواده با یک مقیاس ۲۰ نمره ای اعلام نمایند. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام پذیرفت. یافته ها: بیش از نیمی از پزشکان خانواده (۵۱.۹%) مونث بودند. سن اکثریت افراد مورد مطالعه (۷۱%) بین ۲۵ تا ۳۶ سال بود. میانگین سنی پزشکان ۶.۴ ± ۳۴.۹ و ماماها ۳.۵ ± ۳۲.۸ سال بود. میانگین سابقه کار پزشکان خانواده در برنامه
پزشک خانواده ۴۸ ماه و برای ماماها ۶۹.۹ ماه بود. میزان رضایت کلی شاغلین در برنامه
پزشک خانواده ۴.۱ ± ۱۳.۳ و به تفکیک در پزشکان ۴.۴ ± ۱۱.۹ و ماماها ۳.۳ ± ۱۴.۸ بود که اختلاف آن از لحاظ آماری معنادار بود (۰.۰۰۱ > P). پزشکان بالاترین میزان رضایت را از حجم کار و کمترین رضایت را از حقوق و مزایای پرداختی ابراز کردند. ماماها نیز بالاترین میانگین رضایت را از حیطه همکاران و ارتباطات و کمترین رضایت را از حقوق و مزایای پرداختی داشتند. پس از آنالیز تی مستقل مشخص شد، بین رضایت کلی و جنسیت ارتباط معناداری وجود دارد (۰.۰۴ = P)، به طوری که زنان نسبت به مردان از رضایت بیشتری نسبت به برنامه
پزشک خانواده برخوردار بودند. ولی بین رضایت از برنامه با سن، تاهل، سابقه کاری در برنامه و تعداد جمعیت تحت پوشش ارتباط معنی داری وجود نداشت (۰.۳۵ = P). نتیجه گیری: با توجه نتایج پژوهش که حاکی از پایین بودن رضایت اعضای
تیم سلامت از حیطه
حقوق و مزایا و مدیریت می باشد، می بایست تلاش های گسترده ای توسط مسئولان کشوری و دانشگاهی برنامه جهت بهبود رضایت اعضای
تیم سلامت انجام پذیرد.