بررسی مشکلات حرفه ای و نگرش متقابل پزشکان و داروسازان به یکدیگر: یک بررسی مقدماتی در شهر مشهد

پیش زمینه:ارتباط میان پزشکان و داروسازان برای دستیابی به سطوح بالای سلامت عمومی در درمان سرپایی اهمیت خاصی دارد. هردو گروه در روابط حرفه ای با یکدیگر مشکلاتی را تجربه می کنند و انتظارات مشخصی از یکدیگر دارند. هدف این مطالعه، بررسی مشکلات کاری متقابل بین این دو قشر از جامعه پزشکی است. روش ها: در این مطالعه پزشکان و داروسازانی که در مراکز خصوصی و دولتی در شهر مشهد مشغول به کار هستند به صورت تصادفی انتخاب شدند و داوطلبانه پرسش نامه هایی در اختیار آن ها قرار گرفت. در این پرسش نامه علاوه بر خصوصیات فردی، سوالاتی در مورد مهمترین مشکلات شغلی با طرف مقابل، مهمترین انتظارات و در نهایت بهترین راهکارها از نظر ایشان جهت حل این مشکلات، مطرح شده بود. این داده ها در نرم افزار آماری وارد و مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: ۲۵ پزشک و ۲۵ داروساز وارد مطالعه شدند. از میان پزشکان شرکت کننده در مطالعه ۶۰% و در داروسازان ۶۸% خانم بودند. میانگین سنی پزشکان ۹.۲ ± ۳۸.۱  و میانگین سنی داروسازان  ۱۰.۸ ± ۳۵.۱ سال بود. فراوانترین مشکلات کاری مطرح شده ازسوی  داروسازان در رابطه با پزشکان عبارت بودند از: ناخوانا بودن نسخ (۹۲%)، عدم نگارش دوز و نحوه مصرف دارو (۴۸%) و عدم مشاوره و عدم اعتماد به داروساز(۳۶ %). شایعترین مشکلات مطرح شده توسط پزشکان در روابط کاری با داروسازان عبارت بودند از: فروش داروهای نیازمند نسخه بدون تجویز پزشک (۸۰%)، زیرسوال بردن، دخالت علمی درکار پزشکان و بیان غلط بودن داروی تجویزشده توسط پزشک به بیمار (۷۲%) و تحویل داروی اشتباه بجز داروی تجویزشده توسط پزشک (۶۰%). هر دو گروه برای رفع این مشکلات بر لزوم برگزاری جلسات همفکری تاکید داشتند. نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد، برای بهبود خدمات رسانی به بیماران لازم است همگرایی بیشتری بین داروسازان و پزشکان فراهم شود و خطاها و مشکلات کاری بین آنها به حداقل برسد.