اولویت های شغلی و تحصیلی در میان دانشجویان داروسازی ایران

پیش زمینه: برنامه ریزی دقیق و فراهم آوردن زمینه های شغلی مناسب برای داروسازان نیازمند شناخت علایق و اهداف شغلی و تحصیلی آنان است. این مطالعه به منظور شناخت اهداف و اولویت های شغلی و تحصیلی دانشجویان داروسازی و عوامل موثر بر آنها انجام شد. روش ها: این مطالعه بر روی دانشجویان ورودی ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. افراد مورد مطالعه به پرسش نامه ای شامل خصوصیات دموگرافیک و سوالاتی در مورد اهداف و اولویت های شغلی و تحصیلی خود پاسخ گفتند. تاثیر خصوصیات فردی بر پاسخ ها نیز مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از میان ۱۵۰ دانشجو گروه هدف، ۶۵ (۴۳%) نفر به پرسش نامه های ارائه شده پاسخ دادند. از این میان،  ۳۶ نفر (۵۵.۴%) مرد بودند. میانگین (انحراف معیار) سن پاسخ دهندگان (۱.۱) ۲۲.۰ بود. بیشتر پاسخ دهندگان (۴۴ نفر، ۶۷.۷%) اعلام کردند که پس از کسب مدرک عمومی، تمایلی به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر ندارند. در میان گروهی که قصد کسب تخصص داشتند، رشته فارماسیوتیکس محبوب تر بود. ۲۸ نفر (۴۳.۱%) از پاسخ دهندگان انجام پژوهش پس از فراغت از تحصیل را از اولویت های خود اعلام کردند. از لحاظ اشتغال، بیشتر پاسخ دهندگان (۸۷.۷%) کار در بخش خصوصی را ترجیح دادند و اکثر آنها (۸۰%) درآمد ماهانه بین ۱ تا ۱۰ میلیون تومان را برای خود پیش بینی کرداند. بین سن و جنسیت با تمایل برای کسب تخصص و همچنین کار در نهادهای دولتی ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین جنسیت و سطح درآمدی مورد انتظار ارتباط معنی داری وجود داشت به طوری که مردان درآمد بیشتری را برای خود پیش بینی کردند (۰.۰۳ = P).  نتیجه گیری: سیاست گذاران آموزش پزشکی نیاز به شناسایی علائق و اهداف دانشجویان دارند تا بتوانند در طول دوران تحصیل به طور مناسبی به آنها جهت دهی کنند. بررسی علاقه های تحصیلی و شغلی دانشجویان داروسازی در سایر نقاط کشور و با حجم نمونه بالاتر، و ایجاد زیرساخت های مناسب برای انجام فعالیت های تخصصی برای داروسازان ضروری به نظر می رسد.