ارزیابی فعالیت ضد میکروبی لفاف خوراکی جدید صمغ فارسی به همراه عصاره زعفران و نیسین برروی فیله مرغ تحت شرایط سرد

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NFVM-4-1_002

تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1400

چکیده مقاله:

امروزه استفاده از لفاف های زیست تخریب پذیر به دلیل سازگاری با محیط زیست و قابلیت نگهداری ترکیبات فعال زیستی مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش برای نخستین بار لفاف زیست تخریب پذیر ضد میکروبی بر پایه صمغ فارسی به همراه عصاره متانولی زعفران به تنهایی و یا در ترکیب با نیسین تهیه گردید. در ابتدا، حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و غلظت کشندگی (MBC) عصاره زعفران و نیسین به روش میکرودایلوشن و برای لفاف ها به روش انتشار دیسک در برابر باکتری های بیماری زای لیستریا مونوسیتوژنز، پسودوموناس آئروژنز، باسیلوس سرئوس، اشریشیاکلی و سالمونلا تیفی موریوم تعیین شد. سپس عصاره زعفران در مقادیر (mg/ml ۲۵/۳۱) MIC و (mg/ml ۵/۶۲) MBC و نیسین با مقدار (mg/ml ۲۵۶/۰) MIC به فرمولاسیون لفاف ها اضافه گردید. تاثیر لفاف ها بر کنترل جمعیت میکروب زنده کل، انتروباکتریاسه، باکتری های اسیدلاکتیک، پسودوموناس، کپک و مخمر گوشت سینه مرغ در طی ۱۲ روز نگهداری در دمای C° ۴±۱، هر سه روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد نیسین در مقایسه با عصاره زعفران اثر مهارکنندگی بهتری بر کنترل جمعیت باکتری های بیماری زا دارد. همچنین افزودن نیسین به فیلم صمغ فارسی حاوی عصاره زعفران، اثر هم افزایی (۲۵ درصد) بر مهار رشد میکروب ها در گوشت مرغ نشان داد. بر اساس حد مجاز تعداد میکروب کل (کمتر از  log CFU/g۷)، توانایی مهار رشد باکتری های هدف و مدت زمان نگهداری (تا ۱۲روز)، لفاف صمغ فارسی+ نیسین + زعفران (MBC) مناسب به نظر می رسد.

نویسندگان

الهه سراوانی پاک

دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد زیست فناوری، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

محمد علی نجفی

دانشیار، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

محمود توکلی

استادیار، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

ناصر سلطانی تهرانی

کارشناس ارشد، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران