بررسی تاثیر استفاده از پوزولان های میکروسیلیس، متاکائولن و زئولیت و الیاف پلی پروپیلن بر مقاومت در برابر نفوذ یون کلر در بتن در شرایط محیطی جزیره قشم

امروزه کاهش عمر مفید، هزینه های تعمیر و بازسازی سازه های بتنی آسیب دیده در اثر خوردگی و دیگر عوامل مخرب در مناطق خورنده مانند سواحل خلیج فارس صدمات جبران ناپذیری بر اقتصاد کشور و توسعه ی پایدار در این مناطق وارد کرده است. بنابراین لزوم بررسی و شناخت رفتار بتن در چنین مناطقی برای افزایش عمر مفید سازه های بتنی و جلوگیری از تخریب زودرس آن ها ضروری می باشد. بدیهی است که از جمله مهم ترین عوامل تخریب چنین سازه هایی، نفوذ یون کلر و خوردگی ناشی از آن می باشد. یکی از راه های نفوذناپذیری بتن استفاده از پوزولان های مختلف برای بهبود ریزساختار بتن است. در این تحقیق، عملکرد سه پوزولان میکروسیلیس (۵، ۵/۷ و۱۰ درصد جایگزینی)، متاکائولن (۵،۱۰ و ۱۵ درصد جایگزینی) و زئولیت (۱۰، ۲۰ و۳۰ درصد جایگزینی) و الیاف پلی پروپیلن به منظور افزایش مقاومت در برابر نفوذ یون کلر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج، نشان دهنده ی عملکرد مثبت آزمونه های حاوی پوزولان در مقایسه با بتن بدون پوزولان است.