حقوق بنیادین مصرف کننده (مطالعه تطبیقی قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان ایران با مقررات اتحادیه اروپا و اصول راهنمای سازمان ملل متحد)

حقوق مصرف کننده» و لزوم حمایت از آن، از موضوعات مشترک علم حقوق و اقتصاد است. در واقع، حقوق مصرف کننده، مجموعه قواعدی است که کلیه عرضه کنندگان کالا و خدمات، مطابق با ضوابط قانونی و مندرجات قرار داد مربوطه و یا عرف در معاملات، می بایست آن را رعایت نمایند؛ حقوقی که مقصود اصلی آن، ایجاد تعادل میان قدرت معاملاتی مصرف کنندگان و عرضه کنندگان است و در قوانین و مقررات کشورهایی که این حقوق را به رسمیت شناخته اند مشترک است،«حقوق بنیادین مصرف کننده» نامیده می شود. حقوق مذکور آن دسته از حقوق بشری است که یا خاص مصرف کنندگان هستند و یا مصرف کننده بودن در آن، در آنها ویژگی برجسته ای محسوب می شود. در این مقاله با بررسی «قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان» ایران مصوب ۱۳۸۸ و مقررات «اتحادیه اروپا» تحت عناوین «چارچوب قانون اروپایی» و «اصول راهنمای سازمان ملل متحد برای حمایت از مصرف کننده» ملاحظه خواهد شد که «حق انتخاب و به دست آوردن کالا و خدمات»، «حق ایمنی برای مصرف کننده»، «حق برخورداری از آموزش و اطلاعات کامل» و«حق برخورداری از حمایت» از جمله حقوق بنیادین و مشترک در تمامی مقررات مذکور محسوب می شود.