تبیین مولفه های موثر بر حکمروایی در مدیریت محلی

امروزه حکمروایی در مناطق روستایی به عنوان فرایندی نوین در حکومت با دارا بودن شاخص های خاص خود می تواند مباحث نوینی در زمینه مدیریت محلی در مناطق روستایی مطرح کند و سبب توانمندسازی ساکنین نواحی روستایی در زمینه های متفاوت اعم از تصمیم سازی، اجرا و ارزیابی گردد و این میان متاثر از عوامل و مولفه هایی است که این مولفه ها می توانند محیطی، اقتصادی، اجتماعی و نهادی باشند بنابراین هدف پژوهش حاضر تببین مولفه های موثر بر حکمروایی در مدیریت محلی شهرستان زنجان می باشد. با توجه به اهمیت موضوع مورد مطالعه، نوع تحقیق کاربردی، روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است وجهت گردآوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده گردید. جامعه آماری این تحقیق ۲۵۵۸۸ خانوار و مدیران محلی منطقه مورد مطالعه می باشد که از طریق تعداد نمونه خانوارهای روستایی ۳۷۸ خانوار محاسبه شد. از میان مدیران محلی نیز ۵۰ نفر از دهیاران روستاهای نمونه و روئسای شوراهای اسلامی به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای، همبستگی اسپیرمن و پیرسون و معادلات ساختاری استفاده شد که نتایج آزمون t تک نمونه ای نشان داده حکمروایی در منطقه مورد مطالعه در سطح متوسطی قرار دارد و آزمون همبستگی نشان داد که بین تمامی مولفه ها و حکمروایی به جز مولفه های فاصله از شهرستان، جنسیت دهیار، تجهیزات آتشنشانی، مالکیت زمین و ساختمان توسط دهیاری رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد فاصله از بخش (۹۰۴/۰)، تحصیلات دهیار (۸۹۴/۰)، جمعیت روستاها (۸۶۰/۰)، خدمات سیاسی (۷۸۳/۰) و شرکت دهیار در کلاسهای آموزشی (۷۲۷/۰) بیشترین اثرات را بر حکمروایی در منطقه مورد مطالعه داشته اند.