طراحی مدل علی تاثیر حاشیه نشینی بر افزایش بزهکاری و آسیب های اجتماعی فرهنگی شهر اهواز با رویکرد آزمایشگاه ارزیابی و تحلیل تصمیم گیری (دیمتل)

پیامد رشد شتابان جمعیت شهری، ناشی از مهاجرت های روستایی (برای دستیابی به مسکن، درآمد، شغل و رهایی از فقر و . . . )،عامل اصلی بروز پدیده حاشیه نشینی در کانون های عمده جمعیتی بوده است. حاشیه نشینی به عنوان یکی از مهمترین مسائل ومعضلاتی است که کشورهای در حال توسعه و حتی توسعه یافته درگیر آن شده اند. افزایش مهاجرت به شهرها رشد سریع وگسترده ی جمعیت و عوامل اقتصادی و ... ، موجب بروز عوارض متعدد شهری شده است که از آن میان می توان به پدیدهحاشیه نشینی و یا همان اسکان های غیررسمی اشاره کرد. به دنبال افزایش حاشیه نشینی تبعات و بحران های محیط زیستی، افزایشبزهکاری و آسیب های اجتماعی و ... ، نیز روز به روز در حال گسترش است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر ابعادحاشیه نشینی بر افزایش بزهکاری و آسیب های اجتماعی در شهر اهواز است. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع قضاوتی استو در نهایت تعداد جامعه و نمونه خبرگان در نمونه برای تایید قواعد طراحی شده ۱۵ نفر است. جهت جمع آوری داده های پرسش نامهبا استفاده از ابزار پرسش نامه های مقایسات زوجی با طیف صفرتا چهار جهت جمع آوری نظرات اساتید دانشگاهی در خصوص شدتاثرگذاری و اثرپذیری ابعاد حاشیه نشینی شهر اهواز بر افزایش بزهکاری و آسیب های اجتماعی فرهنگی با تکنیک دیمتل از طیف ۰ تا۴ بهره استفاده شده است. نتایج نشان می دهد ابعاد حاشیه نشینی شامل: فقر فرهنگی، محرومیت از ثروت، کمبود فضای آموزشی،کمبود مراکز درمانی، افزایش فقر، ازدحام جمعیت، محیط آلوده به بزهکاری و فشار استرس بر افزایش بزهکاری و آسیب هایاجتماعی شهر اهواز تاثیر دارد و با استفاده از تکنیک دیمتل شدت ارتباطات آنها مورد بررسی قرار گرفت.