کوسایی ها از حمله اسکندر تا سلوکیان در منابع یونانی و رومی (قرن ۵ ق.م- قرن ۲ پ. م)

کاسیت ها یکی از اقوام ایرانی بودند که در دامنه های زاگرس سکونت داشته اند. بسیاری از پژوهشگران مکان اصلی این قوم را کوه های زاگرس در لرستان می دانند. بیشترین اطلاعات این قوم به دوران پیش از تاریخ بر می گردد. عمده ترین مشکل برای شناسایی نقش آن ها در رخدادهای تاریخی، کمبود منابع مکتوب برجا مانده از کاسی ها از زمان حمله اسکندر تا دوره سلوکیان (۳۲۴-۱۴۷ ق.م) است. منابع یونانی و رومی به طور پراکنده به این اقوام اشاره کرده اند. هدف پژوهش حاضر شناسایی اقوام کوسایی در منطقه زاگرس مرکزی در زمان حمله اسکندر تا دوره سلوکی به منظور شناسایی نقش آن ها در رویدادهای تاریخی در منطقه است. با طرح این پرسش که «آیا اقوام کوسایی در دوران تاریخی ایران باستان همان اقوام کاسیت پیش از تاریخ در منطقه هستند؟» در ادامه به نقش و تاثیر آن ها در رخدادهای تاریخی می پردازیم. این پژوهش به روش تاریخی- تحلیلی نگارش شده و با بررسی اسناد کتابخانه ای به گردآوری داده ها پرداخته است. بدین ترتیب با مطالعه منابع یونانی و رومی موجود، در ابتدا داده ها جمع آوری و سپس به تحلیل و تفسیر آن ها پرداخته شده است. بنابر منابع آشوری و اکدی، کاسیت ها (قرن هفده ق.م) احتمالا همان کیسین ها (قرن پنجم ق.م) هستند که بعدها طبق منابع یونانی زمان حمله اسکندر به نام کوساییان (قرن چهارم و سوم ق.م) شهرت یافتند و می توانند نام هایی باشند که به یک قوم اطلاق شده است و از نظر نگارشی و نوشتاری تفاوت داشته اند. کوساییان جنگاوران ماهری بودند و در کنار ارتش هخامنشی در نبردهای ترموپیل و گوگمل جنگیدند. کوسایی ها در دوره اسکندر و سلوکی با گرفتن دستمز در نبردهای آنان شرکت می کردند.