بررسی و تحلیل نقش مایه های حیوانی منسوجات ایران در دوره ساسانی

هنر دوران ساسانی چکیده ای از هنر تمامی اعصار ایران و برداشتی از عناصر کهن ایرانی بوده که در قالب ذوق و سلیقه هنرمندان آن دوره پابه عرصه وجود نهاده است. نقوش تزئینی از مشخصه های آن است و یکی از تجلیات این نقوش در منسوجات ساسانی است که تاثیر عمیقی بر هنر ملل تاریخ گذاشت و ازلحاظ زیبایی ظاهری و مفاهیم نمادینی که دارند به عنوان شاخصه ی مهم هنر ایران شناخته شده اند. نقوش حیوانی در منسوجات ساسانی بیش از سایر نقوش و نمادها خود را جلوه گر ساخته است. این پژوهش به تحلیل نقش مایه های حیوانی در منسوجات این دوره پرداخته است. نتایج بیانگر آن است که بینش هنری جامعه ی زمان ساسانی، اعتقاد به اساطیر آئین زردشتی داشته است که زیربنای اصلی خلق آثار هنری را در قبل از اسلام تشکیل می داده است؛ چرا که هرکدام از جانوران منقوش (گراز، گوزن، قوچ و ...)، در بینش زردشتی و کتاب اوستا دارای معنای فلسفی خاصی هستند و برهمین مبنا مورد احترام مردمان آن زمان بوده اند، بنابراین نقوش این جانوران در دوران ساسانی به وفور دیده می شود و هرکدام از این جانوران حاوی معنا و اشارات خاصی برای مردم آن زمان بوده است.