فراموشی آگاهانه کارکنان در محیط کار و اثرات آن بر سازمان

امروزه سازمان ها در راستای بهبود جایگاه رقابتی خود، ناگزیر هستند که برای نگهداشت دانش موجود و یادگیری دانش های نوین، «مدیریت دانش» را به کار گیرند. تلاش سازمان در زمینه مدیریت دانش به دو بخش تفکیک می شود، نخست، سازمان باید به آنچنان توانمندی دست پیدا نماید تا بتواند دانش نوین را بیاموزد که این بخش را یادگیری سازمانی گویند. دوم اینکه سازمان باید دارای این توان باشد که در برخی از موقعیت ها، دانش سازمانی خود را آگاهانه کنار بگذارد و دانش جدیدی را جایگزین نماید که این بخش نیز فراموشی سازمانی نامیده می شود. فراموشی سازمانی پیامد مجموعه اقداماتی است که می تواند ریشه در اقدامات و تصمیم های درون سازمانی و یا برون سازمانی داشته باشد. مطالعه حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی و به شیوه مروری، با بررسی متون، مطالعات و تحقیقات صورت گرفته و بررسی نظرات و تئوری های صاحب نظران در رابطه با مباحث یادگیری سازمانی و فراموشی سازمانی، همچنین به بررسی اثرات و نقش فراموشی سازمانی آگاهانه (هدفمند) بر سازمان پرداخته، در مجموع می توان گفت؛ فراموشی آگاهانه (هدفمند) اثر بالایی بر کسب مزیت رقابتی، چابکی در سازمان و بالاخص عملکرد کارکنان دارد. باید گفت که شکست در فراموشی رویه های قدیمی، یکی از دلایل دشواری تعییر سازمانی در هنگام تغییر محیط می باشد، در محیط پرتلاطمم فعلی سازمان ها باید به صورت نظام مند، آگاهانه و برنامه ریزی شده به فراموشی سازمانی نگاه کنند تا در نهایت به نتایج مثبتی دست یابند.