تدوین اصول و مفاهیم هویت بخش در معماری ایران (با تاکید بر گرایش ها، مولفه ها و مصادیق در معماری معاصر ایران)

مفاهیم و اصول معماری ایرانی به عنوان میراثی ارزشمند که ریشه در فرهنگ و سبک زندگی متناسب با ایران را دارا هستند و همچنین تاثیر پذیری از اقلیم هر منطقه، از گذشتگان به ما به ارث رسیده و در عصر حاضر با تنوع و تعدد سبک های معماری خطر فاصله گرفتن از آنها احساس می شود. در این میان معماران صاحب سبک ایرانی به صورت پراکنده اصولی را برای این معماری مطرح ساخته اند، اما به دلیل عدم پوشش همه جانبه از یک سو و دسته بندی نشدن مولفه های گرایش های بوجود آمده در دوران معاصر و عدم تبیین مصداق برای هریک باعث شده تا علاقه مندان به معماری این سرزمین نتوانند به گونه ای درخور، ادامه دهنده مفاهیم هویت بخش معماری ایران باشند. هدف این مطالعه دسته بندی گرایش های معماری معاصر ایران و سپس دستیابی به مولفه ها و مصادیق هر گرایش می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت موضوع از گونه استدلال منطقی است؛ لذا در انجام این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک هایی مثل اسناد و مدارک در بستر مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است و تلاش گردیده تا در چارچوبی با دیدگاهی توصیفی- تحلیلی به بررسی و شناسایی شاخصه های مطرح شده توسط اندیشمندان صاحب نظر در حوزه معماری ایران پرداخته شود و با توجه به این موارد به شناخت گرایش های ایجاد شده در دوره معاصر بیانجامد. در کنار این مهم، با دسته بندی مولفه هایی برای هرگرایش و مصادیق و نمود هر مولفه تلاش گردیده تا موارد مورد تدقیق قرار گیرد. نتایج بررسی سه گرایش الگویی، انتزاعی- مفهومی و نماد پردازانه، هریک به تفکیک مولفه ها و مصادیق و معیارهای هریک را نشان می دهد.