تحلیل و واکاوی تاثیرگذاری شیوه های حکومتی بین النهرین در تمدن هخامنشیان

هدف این مقاله تحلیل و واکاوی تاثیرگذاری حکومت به عنوان یکی از عناصر بین النهرینی در تمدن هخامنشیان است. در بحث از شیوه های حکومتی بین النهرین، به مواردی از قبیل جایگاه شاه در راس قدرت، مراتب درباری و کشوری، تقسیم ایالات و هرم قدرت و مقایسه آنها با همان موارد در ایران پرداخته می شود. و به این سوالات پاسخ می دهیم که : منشاء قدرت در ایران چه بوده است؟ هخامنشیان کشورداری را از چه کسانی آموختند؟ شیوه های حکومت در ایران و بین النهرین به چه صورت بود؟ این تحقیق دارای ویژگی دو وجهی توصیفی- تحلیلی است و در زمره پژوهش های کیفی قرار می گیرد. روش پژوهش حاضر از نوع تحلیل اسنادی می باشد. از تحلیل های کیفی به منظور تحلیل و جمع بندی آنها استفاده شد. بررسی ها نشان داد؛ در بحث از حکومت، پارس ها، شیوه های حکومتی را از مادها و بابلی ها گرفتند و با تغییراتی در جزئیات آن را به شیوه ی نوینی درآورند و با این وسیله به مدت دویست سال بر ملل متفاوتی حکومت کردند که این خود حاصل فهم و درایت کافی ایشان است و به نحواحسن توانسته اند در کشورداری و حفظ منافع خویش به گونه ای نادر عمل کنند که در هیچ جای دنیای باستان همچنین شاهان و دستگاه مقتدری ندیده ایم و نخواهیم دید.