تحلیل بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری مصوب ۱۳۴۵ در خصوص ساختمان فرسوده

هریک از انواع مسئولیت مدنی بر مبنایی توجیه می گردند فلذا باید روشن گردد که شهرداری بر چه اساسیدر برابر زیان دیدگان مکلف به جبران خسارت است؟ نظریه ی تقصیر، خطر و یا تضمین حق؟ یکی از اینمسئولیت هایی که بر عهده شهرداری می باشد، مسئولیت ناشی از مالکیت و حفاظت از بناها می باشد که در بند۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری مصوب ۱۳۴۵ پیش بینی شده است. چنانچه در این خصوص تقصیر شهرداریدر قبال زیانده گان ساختمان های فرسوده مسئول خواهد بود علاوه بر آن باید به شرح و بسط شرایطیپرداخت که می بایست جمع آیند تا شهرداری در برابر مالکین ساختمان فرسوده مسئول قرار گیرد. در اینپایان نامه برآنیم تا مسئولیت مدنی شهرداری را به عنوان متولی اصلی امر ساخت و نگهداری تعمیر ونگهداری ساختمان های فرسوده با وحدت ملاک قراردادن ماده ۵۵ قانون شهرداری و همچنین مواد ۱۲۲ و۳۳۳ قانون مدنی، مورد بررسی قرار داده تا بدین نکته ی اساسی برسیم که آیا مسئولیتی از لحاظ قانونی براینهاد مذکور در صورت وقوع خسارت متصور است یا خیر؟ و آیا زیاندیدگان می توانند باطرح دعاویحقوقی یا شکایات کیفری علیه شهرداری به حقوق از دست رفته ی خود نایل شوند؟ دامنه ی مسئولیتمدنی شهرداری در قبال خسارات ساختمان های فرسوده و جبران زیان های وارده تا چه اندازه است؟ روشناست که چنانچه شهرداری ها در وظایف محوله خود در قبال ساختمان های فرسوده در جهت مرمت واختصاص دادن اعتبارات کوتاهی یا قصور داشتند و در همین راستا خساراتی وارد گردد مسئول جبرانخسارات وارده خواهند بود.