بررسی رابطه رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتارشهروندی سازمانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتارشهروندیسازمانی انجام گردیده است. در این مطالعه ابعاد رهبری اخلاقی (جهت گیری فردی، انصاف، تسهیم قدرت، هدایت اخلاقی ووضوح نقش) و توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش تعدیلگری رفتار شهروندی سازمانی مورد سنجش و پژوهش قرارگرفته است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است. جامعهآماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان شهرداری مشهد می باشد، که بر اساس آخرین آمار ارائه شده، تعداد کل آنها برابر با۳۴۰ نفر می باشد. نمونه آماری در این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران ۱۸۰ نفر محاسبه گردید. برای سنجش رهبریاخلاقی از پرسشنامه کالشون و همکاران (۲۰۱۱)، برای سنجش توانمندسازی روانشناختی از پرسشنامه اسپریتزر (۱۹۹۰) وبرای سنجش رفتار شهروندی سازمانی از پرسشنامه نگرو (۱۹۹۰) استفاده گردید . برای سنجش روایی پرسشنامه ها از رواییصوری و روایی اعتبار عاملی تاییدی استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه های رهبری اخلاقی ۰/۹۷۲، توانمندسازی روانشناختی ۰/۹۷۹ و رفتار شهروندی سازمانی ۰/۹۴۱ می باشد که توسط آلفای کرونباخ بدست آمده است و برای همه مولفه های آنها از ۰.۷ بیشتر بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین رهبری اخلاقی و توانمندسازی روانشناختی درشهرداری مشهد رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و رفتارشهروندی سازمانی نیز رابطه بین این دو را تعدیل می کند. رهبریاخلاقی نیز به نوبه خود یکی از عواملی است که توانمندسازی منابع انسانی را به دنبال دارد و از آنسو رفتارشهروندی سازمانینیز به اخلاق مداری و توانمندسازی کارکنان در سازمان کمک می کند. در واقع سازمانهای اخلاق مدارو توانمند می توانندسازمانها را یک قدم به سمت بهره وری بیشتر نزدیک کنند.