بررسی رابطه ی سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی انجام شد. اینپژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می باشد. زیرا بدون آن که متغیرمستقل را دست کاری کنیم، می خواهیم رابطه ی آن را با متغیر وابسته بسنجیم. جامعه ی آماری را در این پژوهش، کلیه یدانش آموزان دوره ابتدایی (سه ساله دوم) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد ۱۹.۸۹۱ نفر تشکیل می دهد. حجمنمونه با استفاده از فرمول کورکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه ای و طبقه ای، نمونه ای شامل ۳۸۸ نفردانش آموز (۲۰۵ نفر پسر و ۱۸۳ نفر دختر)، جهت اجرای تحقیق انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه یسبک های یادگیری (کلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با روش های آماری همبستگیپیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک های یادگیری و پیشرفتتحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه ای وجود ندارد. این یافته ها نشان می دهد که بیشتر دانش آموزان از بین چهارروش یادگیری، روش های آزمایشگری فعال و مشاهد ی تاملی را ترجیح داده اند. همچنین آزمودنی ها از چهار سبک یادگیری، بهسبک های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده اند.