استراتژی جمهوری اسلامی ایران در واکنش به سلب حق حیات در ترور شهید محسن فخری زاده (دانشمند هسته ای)

در حالی‎که راه کار جامعه بشری در مقابله با تروریسم دولتی، انعقاد کنوانسیون های متعدد با محوریت تروریسم است، اما ایالات متحده آمریکا و اسرائیل با مبادرت به جرایم بین‎المللی و اتخاذ راه کارهای غیرقانونی از جمله ترور، امنیت دولت‎های رقیب را نشانه گرفته و با اقدامات تروریستی، صلح و امنیت بین المللی را در معرض خطر قرار داده اند. ترور دانشمندان هسته‎ای جمهوری اسلامی ایران به‎خصوص ترور اخیر محسن فخری‎زاده (از دانشمندان نخبه کشورمان و مهره اصلی برنامه هسته ای ایران)، از جمله این اقدامات است که برخلاف ماده سوم اعلامیه جهانی حقوق‎بشر است و در قالب تروریسم دولتی آمریکا و اسرائیل تعریف می‎شود. اما آنچه در این میان قابل‎توجه است، عدم اراده جدی سازمان‎ها و دادگاه‎های بین‎المللی در راستای مبارزه عملی با تروریسم و سکوت مجامع بین‎المللی در مقابل جنایت های تروریستی آمریکا و رژیم صهیونیستی است که سبب مصونیت دول متخاصم گردیده و آن‎ها را برای ارتکاب اقدام های تروریستی گستاخ می کند. در این مقاله، نویسنده با بررسی حق حیات و نهی سلب آن در اسلام و قواعد بین‎المللی، به این سوال پاسخ می‎دهد که جمهوری اسلامی ایران در راستای محکومیت عاملان اصلی ترور شهید فخری‎زاده، بایستی چه راهبردی اتخاذ نماید؟ فرض اساسی این مقاله در پاسخ به سوال اصلی، این است که طرح دعوی در دادگاه‎های بین المللی، اقدام متقابل، اشراف اطلاعاتی و مقابله با نفوذ در دستگاه‎های امنیتی و اطلاعاتی، پیش‎گیری از جرایم پول‎شویی، اعمال کیفرهای مالی و تحریم کشورهای حامی تروریسم و ایجاد چالش در حرکت‎های تروریستی از طریق وسایل ارتباط جمعی، از مناسب‎ترین راه‎کارها در این خصوص است.