ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری در مناطق گرم و مرطوب با استفاده از شاخص های PMV , PET (مطالعه موردی: شهر چابهار)

امروزه آب و هوا در فراهم نمودن آسایش انسان، توسعه یا رکود فعالیت های گردشگری نقش بسزایی دارد. در این پژوهش بهمنظور ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهر چابهار از داده های ماهانه ایستگاه سینوپتیک چابهار در یک دوره آماری ۲۹ ساله(۲۰۱۴ - ۱۹۸۶) استفاده شده است. در این مقاله روش مورد استفاده برای ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی، شاخص های PMV , PET می باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که بالاترین شرایط اقلیمی برای گذران اوقات فراغت و فعالیت های گردشگری دربندر چابهار در دوره زمانی کوتاه دو ماه اول زمستان واقع شده است. همچنین ماه های نوامبر، دسامبر، و مارس دارای تنشگرمای اندک هستند که برای انجام فعالیت های سبک مناسب هستد که با احتساب این ماه های دارای تنش اندک می توانگفت چابهار در مجموع ۵ ماه از سال (از نوامبر تا پایان مارس) برای گردشگری مناسب می باشد. بنابراین عمده ترینمحدودیت زیست اقلیمی و گردشگری در شهر چابهار تنش گرمایی می باشد. به دلیل قرار گیری شهر چابهار در عرض هایپایین جغرافیایی و در کنار آبهای گرم اقیانوس هند هیچ گونه تنش سرمایی وجود ندارد.