استقرار یادگیری سازمانی ومدیریت دانش درسازمان ها وکمک به بهره وری آنها (بررسی در شرکت سهامی بیمه ما)

امروزه ، تغییر و تحولات سریع عوامل محیطی، میزان پیچیدگی وابهام را افزایش داده ومدیریت سازمان ها را با چالش های جدی رو به رو کرده است. در چنین شرایطی، استفاده از پارادایم قدیمی فرماندهی و کنترل که بر تخصص گرایی و کارآیی تاکید دارد و منجر به ایجاد سازمان های چندبخشی شده است، چاره ساز نیست. در محیطی که نشانه های اصلی آن توسعه روزافزون دانش و فناوری است، حیطه های کسب وکار شکل سنتی خود را از دست داده و در اشکال نوینی ظاهر می شوند. این شرایط محیط کسب وکار را به محیطی رقابتی و پر از چالش تبدیل کرده و پارادایم جدیدی را طلب کرده است. در پارادایم های جدید کسب وکار بزرگ ترین امتیاز رقابتی، «توان یادگیری» است.هدف از این مطالب بررسی میزان آمادگی سازمان ها برای یادگیری سازمانی و مدیریت دانش برای رسیدن به بهره وری سازمانی است. در این مقاله ضمن مقدمه ای درباره سازمان یادگیرنده و معرفی آن، تعاریف مختلفی از سازمان یادگیرنده و یادگیری سازمانی، تفاوت ها و بیان ابعاد مختلف هر یک، ویژگی های سازمان یادگیرنده و یادگیری الگویی بیان شده و در پایان به ارتباط سازمان یادگیرنده با بهره وری با معرفی موردی اشاره گردیده است.