مروری بر خصوصیات گیاه شناسی، فیتوشیمیایی و فارماکولوژیکی گیاه دارویی گشنیز Coriandrum sativum L

گشنیزگیاهی یکساله و متعلق به خانواده چتریان است، از خواص دارویی این گیاه می توان گفت که این گیاه اشتهاآور، ضدنفخ، هضم کننده غذا، تسکین دهنده اعصاب و دردهای رماتیسمی و کاهنده قندخون می باشد. تحمل گیاه دارویی گشنیز در برابر تنش شوری از طریق افزایش تجمع قندهای محلول، پرولین و ترکیبات فنولی است. ازآنجا که استفاده از کود شیمیایی در تنش ملایم به افزایش درصد و عملکرد اسانس گیاه منجر می شود، کاربرد کود شیمیایی به منظور بهره برداری دارویی از گیاه گشنیز در وضعیت تنش ملایم آبی توصیه می شود . میتوان بذور گیاه دارویی گشنیز را در رطوبت بذر ۵ درصد و در پوشش آلومینیومی در دمای انبار زیر ۲۵ درجه سانتیگراد بدون کاهش قابل توجه قوه نامیه برای طولانی مدت نگهداری کرد . تنش خشکی موجب کاهش عملکرد دانه، وزن خشک، وزن ریشه و مقدار روغن تولیدی گشنیز شده است. به طور کلی تنش شوری، سبب کاهش خصوصیات مربوط به جوانه زنی و رشد رویشی در گیاه گشنیز می شود.