تحریک مغناطیسی مغز (rTMS ) بر روی بیماران مبتلا پارکینسون

با وجود چندین دهه تحقیق ، تکنولوژی تحریک سلول های عصبی در سال های اخیر به یک کانون توجه برای درمان اختلالاتعصبی مختلف تبدیل شده است.توان استفاده از تحریک بافت های عصبی در محدوده ای از طناب نخاعی و مناطق مختلف مغزی و همچنین کاشت سیستمحلزونی گوش و چشم های مصنوعی می باشد.تحریک عمیق مغزی با فرکانس الکتریکی بالا به عنوان گزینه ای جایگزین برای درمان برخی اختلالات عصبی توسعه یافت . باپیشرفت در روش های جراحی ، تکنولوژی و ارتقاء امنیت، استفاده از تحریک عمیق مغزی نه تنها برای اهداف درمانی ، بلکهبرای اهداف تحقیقاتی نیز در حال گسترش است.اگرچه مکانیسم دقیقی از عملکرد این موضوع به طور کامل شناخته نشده است ، درعین حال نتایج تحقیقات و آزمایشاتبالینی نوید بخش است . تحریک عمیق مغزی از سال ۱۹۹۷ برای درمان رعشه های خاص و از سال ۲۰۰۲ در درمان بیماریپارکینسون مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین از این روش برای درمان انواع اختلالات روانی از جمله افسردگی حاداستفاده می گردد.نتیجه گیری : اگرچه اثر درمانی تحریک عمیق مغزی در بیماری پارکینسون به خوبی اثبات شد ، اما در مورد سایر بیماری هامانند صرع هنوز نتایج نامشخص و مبهم است. این مقاله مروری بر اثرات درمانی تحریک عمیق مغزی در بیماری هایپارکینسون می باشد.