عارضه یابی سیستم آموزش مجازی در دانشگاه آزاد اسلامی

امروزه، آموزش مجازی به عنوان یکی از کاربردهای مهم فن آوریهای اطلاعات و ارتباطات جدید در جهان مطرح و فعالیتهای گستردهای در این راستا آغاز گردیده است، این امکان میتواند یکی از گزینه های مورد توجه برای پرکردن خلاهای آموزشی، در نبود دسترسی به آموزش حضوری و در نهایت ارتقای آموزش و عدالت آموزشی برای افراد در مناطق روستایی و دوردست و همچنین در شرایطی که امکان آموزش حضوری وجود ندارد، مانند شرایط بوجود آمده به دلیل شیوع ویروس کرونا، باشد. هر چند این نوع آموزش و بهره وری از رسانه های مدرنی همچون اینترنت و رایانه فرصتهای طلائی را برای افراد جهت فراگیری دانش ایجاد کرده، اما وجود محدودیت، موانع و مشکلات نیز در آن امکان پذیر است. مساله ای که در این پژوهش به دنبال دستیابی به آن هستیم این است که آیا کسانی که مخاطب این شکل از آموزش در دانشگاه آزاد اسلامی بودهاند نیز آن را به عنوان یک تجربه مفید و عادلانه درک کردهاند؟ یا در کدام بخش از این نوع آموزشها در این افراد منجر به احساس مفید بودن و یادگیری شده و در کدام بخش احساس نارضایتی و ضعف وجود دارد؟ در یک جمله هدف این پژوهش بررسی تجربیات دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی تهران از وضعیت اثربخشی آموزشی در آموزش مجازی است، تا زوایا، ابعاد و عارضه های آن مشخص شود. برای درک بهتر از نظر سنجی بین دانشجویان استفاده شده و در آخر به ارائه پیشنهاداتی برای افزایش رضایتمندی، کارآمدی و حل معضلات موجود در این سیستم آموزشی پرداخته شده است.