روش های بارکدگذاری DNA در تعیین رژیم غذایی مهره داران، چالش ها و محدودیت ها

برای تعیین رژیم غذایی در مهره ­داران روش­های گسترده ­ای پیشنهاد شده است. بارکد­گذاری DNA- استفاده از ناحیه استاندارد شده DNA برای شناسایی تاکسون- اخیرا مورد توجه زیادی قرار گرفته است و در زمینه بین­ المللی توسعه پیدا کرده است. بارکد­گذاری DNA این امکان را به وجود می­آورد تا بتوان رژیم غذایی یک فرد را از روی مدفوع یا محتویات معده آن تعیین کرد. در حال حاضر تکنیک توالی ­یابی نسل بعد مناسب ­ترین تکنیک توالی ­یابی  DNAگونه­ های طعمه و طعمه­ خوار هدف می ­باشد. البته تجزیه و تحلیل­ های مولکولی سرگین­ ها نیز با کاستی­ هایی روبرو می ­باشد. به طوری ­که DNA مدفوع می­ تواند دارای کمیت و کیفیت پایینی باشد، و تخریب نمونه مدفوع نیز می­ تواند مشکلی در مطالعه رژیم غذایی با استفاده از این رویکرد باشد. با وجود محدودیت ­های موجود تکنیک­ های مولکولی رویکرد جایگزینی را برای مطالعه رژیم غذایی جانوران فراهم کرده است. از این رو رویکرد­های مبتنی بر DNA شاید مناسب­ ترین راه برای بررسی محدوده و تنوع طعمه گرفته شده توسط طعمه­ خواران عمومی ­باشد. شناسایی ژنتیکی از سرگین ­ها می­ تواند تجزیه و تحلیل­ های صحیح از رژیم غذایی، حل مشکلات مهره ­داران نزدیک احشام و زیستگاه ­های انسانی، و کمک به طراحی پناهگاه ­های حیات ­وحش و کریدور­های حیات­ وحش را فراهم نماید.