مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت. مواد وروش ها: ۳۲ نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی۳۰-۴۵ سال و شاخص توده بدن(BMI) ۲۵ -۳۰به صورت تصادفی در چهار گروه ۸ نفره شامل گروه -۱ گروه اول با پروتکل تمرینی مقاومتی و مصرف زنجبیل ،۲-گروه دوم پروتکل تمرینی مقاومتی+تمرین تناوبی شدید و مصرف زنجبیل،۳-پروتکل تمرینی تناوبی شدید گروه سوم+تمرین مقاومتی و مصرف زنجبیل و۴-گروه چهارم پروتکل تمرینی تناوبی شدید و مصرف زنجبیل تقسیم شدند.آزمودنیها در گروه HIITبه مدت۸هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۳۵ دقیقه در برنامه تمرینی شرکت کردند.شدت تمرین ۸۰ %تا ۹۰%ضربان قلب هدف و بین هر وهله۶۰ ثانیه استراحت به شکل پیاده روی بود.آزمودنیها در گروه مقاومتی به مدت۸هفته تمرینات را انجام دادند.شدت تمرین۴۰تا۵۰درصد یک تکرار بیشینه در۴مرحله با۲۰-۳۵تکرار بود.تمامی آزمودنی ها مصرف زنجبیل را به مدت۸هفته با حفظ رژیم غذای ثابت، روزانه عصاره خشک۱گرم زنجبیل را(به صورت کپسول های۲۵۰میلیگرمی)در چهار وعده غذایی مصرف کردند. ۴۸ساعت بعد از جلسه آخر تمرین خون گیری در شرایط ناشتایی انجام گرفته است. یافته ها:یافته های پژوهش نشان دادند که دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال تاثیری نداشته وفقط بر مقدارWHRتاثیر داشته است. نتیجه گیری:به نظر می رسد شیوه تمرین ترکیبی(مقاومتی+تناوبی)نسبت به سایر پروتکل های تمرینی بر چاقی تاثیر معناداری ندارد و پیشنهاد می شود از تمرین های دیگری بر متغیرهای پژوهش حاضر استفاده گردد .