اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر پریشانی روانشناختی، تصور از خود و حمایت اجتماعی درک شده افراد مبتلا به اختلال پرخوری
محل انتشار: نشریه روان پرستاری، دوره: 9، شماره: 3
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 230
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPN-9-3_005
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
چکیده مقاله:
مقدمه: اختلالهای خوردن، گروهی از اختلالها را شامل میشود که با آشفتگی پایدار در خوردن و رفتارهای وابسته به آن مشخص میشوند که تغییر در مصرف یا جذب غذا را موجب شده و همچنین بطور معنیداری با آسیب به کارکرد سلامتجسمی یا روانشناختی همراه است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر پریشانی روانشناختی، تصور ازخود و حمایت اجتماعی درک شده افراد مبتلا به اختلال پرخوری بود.
روش کار: روش پژوهش حاضر نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال پرخوری مراجعه کننده به مراکز مشاوره (آوای خرد، سحر، آوای زندگی، رهنمود و ندای باران) شهرستان ساری که طی فراخوان در سال ۹۹-۱۳۹۸ میباشند (۳۰۰N= ). سپس از میان ۳۰۰ متقاضیان که در این فراخوان ثبت نام کرده بودند، ابتدا مقیاس تشخیصی اختلال خوردن (استیک و همکاران، ۲۰۰۱) انجام و مصاحبه تشخیصی براساس DMS-۵ صورت پذیرفت، سپس براساس ملاکهای ورود و خروج از میان آنها ۳۰ نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. این تعداد بر اساس نظر محققان (گال، گال و بورگ (۲۰۰۳) و دلاور (۱۳۹۹)) که در تحقیقات آزمایشی تعداد ۱۵ نفر برای هر گروه مناسب تشخیص دادهاند، انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن، پرسشنامه پریشانی روانشناختی، پرسشنامه تصور از خود و پرسشنامه حمایتاجتماعی درکشده استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و با استفاده ازSPSS-۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت بطور معنادار و با توان آماری بالا پریشانی روانشناختی (۰۰۱/۰>p) را در گروه آزمایش کاهش، در حالی که تصور از خود (۰۰۱/۰>p) و ادراک حمایت اجتماعی (۰۰۱/۰>p) را در آنها افزایش داده است که تا مرحله پیگری نیز پایدار بود.
نتیجه گیری: براساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر شفقت میتواند در کاهش افسردگی، اضطراب و استرس افراد مبتلا به پرخوری اثربخش واقع شد. همچنین درمان مبتنی بر شفقت افزایش تصور از خود و ادراک حمایت اجتماعی را در پی داشت. به نظر میرسد یکی از مهمترین دلائل پرخوری اضطراب، عدم تصور صحیح از خود و عدم درک حمایت اجتماعی است که این ها خود سبب افسردگی و پرخوری بیشتر افراد میشود؛ بنابراین با آموزش شفقت به خود می توان تا حد زیادی از پرخوری این افراد جلوگیری کرد. با توجه به اینکه زمان حساس پرخوری و ابتلا به چاقی دوره نوجوانی و مدرسه است، پیشنهاد میشود تا کارگاههای آموزشی جهت پیشگیری از چاقی و معضلات آن در مدارس اجرا شود و در مدارس مهارتهای خویشتن دوستی، هیجانی، خودباوری، عدم خودتحقیری و درک متقابل آموزش داده شود تا در جهت پیشگیری این مشکلات در بزرگسال گامی موثر بر داریم.
کلیدواژه ها:
Psychological Distress ، Self-concept ، Perceived social support ، Overeating disorder ، پریشانی روانشناختی ، تصور از خود ، حمایت اجتماعی درک شده ، اختلال پرخوری
نویسندگان
لیلی کاوسی
Islamic Azad University
قدرت اله عباسی
Islamic Azad University
بهرام میرزائیان
Islamic Azad University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :