مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آرپیپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران مانیای حاد یا مختلط

مقدمه: با افزایش تعداد عوامل درمانی موثر، مانیا همچنان یک مشکل چالش برانگیز برای سیستم های بهداشتی درمانی باقی مانده است. این مطالعه مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آریپپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران دو قطبی مانیای حاد یا با دوره مختلط بستری شده در بیمارستان روانپزشکی رازی تهران می باشد. روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در دو گروه ۲۰ نفره (۱۸-۶۵ سال) بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک در دوره مانیا یا مختلط، انجام شد. بیماران به طور تصادفی، در دو گروه دریافت کننده آریپیپرازول و ریسپریدون در ترکیب با والپروات سدیم قرار گرفتند و پاسخ درمانی با مقیاس یانگ و میزان افزایش وزن در هفته ۳ و ۶ ارزیابی شد داده ها با استفاده از آزمون های کای- دو، تی زوجی و تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: شرکت کنندگان از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معناداری نداشتند ارزیابی پاسخ درمانی بعد از هفته های ۳ و ۶ (کاهش ۵۰ درصدی در مقیاس یانگ) در هر دو گروه اختلاف معنی داری بین دو ترکیب درمانی را نشان نداد ترکیب والپرات سدیم و ریسپریدون افزایش وزن بیشتری را در پایان هفته ۶ نسبت به ترکیب والپرات و آرپیپرازول نشان داد (۰۰۱/۰ > P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه ترکیب های دارویی ذکر شده در اختلال دو قطبی نوع یک با دوره مانیا یا مختلط موثر و دارای اثر درمانی مشابهی بود و به طوری که هر دو درمان موثر و قابل استفاده است. لیکن با توجه به افزایش وزن کمتر ترکیب والپروات و آریپیپرازول در بیماران مستعد افزایش وزن، به این ترکیب به عنوان درمانی مناسب، کم ضررتر و موثرتر توصیه می شود.