استرس ادراک شده و شیوه های مقابله با آن در مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت نوع یک

مقدمه: ابتلاء کودک به دیابت با ایجاد نگرانی در میان افراد خانواده همراه است و"مادران" استرس بالاتری را تجربه می کنند. این مطالعه به مقایسه ی استرس ادراک شده و شیوه های مقابله در برابر استرس درمادران کودکان دارای دیابت نوع یک با مادران دارای کودکان سالم پرداخته است. روش: این مطالعه مورد- شاهدی، برروی دوگروه ازمادران (دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک و مادران دارای کودک سالم) که به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال ۱۳۹۲ مراجعه نمودند، انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس بود. ابزارجمع-آوری داده ها پرسشنامه استرس ادراک شده، شیوه های مقابله با استرس و اطلاعات جمعیت شناختی مادران بود، که روایی و پایایی آن سنجیده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS v.۱۸ و آزمون کای دو و تی مستقل انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات درشیوه مقابله ای مشکل مدار و هیجان مدار به ترتیب در مادران دارای کودک مبتلا به دیابت ۴/۴±۸۰/۳۳ و ۶/۵±۵۲/۹۲ و در مادران دارای کودک سالم ۶/۱۱±۷۳/۱۱۰ و ۶/۶±۴۰/۵۳ بود. بین دو گروه در شیوه مقابله ای مشکل مدار و هیجان مدار تفاوت وجودداشت، که از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۰۱/۰p<). میانگین نمرات در استرس ادراک شده در مادران دارای کودک مبتلا به دیابت ۹/۲±۱۳/۴۲ و در مادران دارای کودک سالم ۷/۳±۹۶/۲۷ بود، که بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار با استرس درک شده وجود داشت (۰۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه زمانی که مادران در شرایط پرتنش احساس کفایت و توانمندی نمایند، آنان کودک بیمار خود را حمایت می نمایند. تنها افزایش اطلاعات در این افراد، برای مراقبت کافی نیست، بلکه افزایش توانایی خانواده در مقابله موثر با استرس های حاصل از ابتلای فرزندشان به دیابت، اهمیت دارد.