موانع برقراری ارتباط موثر با بیمار سالمند از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال ۱۳۹۷

مقدمه: ارتباط موثر پرستار با بیماران سالمند عامل مهمی برای رضایت، نتایج درمانی مطلوب، و موانع ارتباطی در مقابل، سبب عدم پیروی بیمار از توصیه های درمانی و تاخیر در بهبودی می شوند که شناخت و برطرف کردن این موانع می تواند به ارتقای ارتباط پرستار و بیمار سالمند و کیفیت ارائه خدمات پرستاری بیانجامد. هدف از این  مطالعه تعیین موانع برقراری ارتباط موثر با بیمار سالمند از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال ۱۳۹۷ می باشد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی – مقطعی از نوع تحلیلی در سال۱۳۹۷ در مراکز آموزشی درمانی استان گیلان انجام شد. تعداد ۲۵۰ نفر پرستار واجد معیارهای ورود با روش نمونه گیری تصادفی نسبتی وارد مطالعه شدند. ابزار گرد آوری  داده ها پرسشنامه ی ۳۰ سوالی موانع ارتباطی پرستار-بیمار بود. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و با استفاده از آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای تعیین توزیع نرمال داده ها، و آزمون های ناپارامتریک من ویتنی یو و هبستگی اسپیرمن به دلیل نرمال نبودن توزیع نمونه ها با با سطح معناداری ۰۵/۰>p انجام شد. یافته ها: بیش ترین مانع ارتباطی پرستار- بیمار سالمند مربوط به حیطه ی ویژگی های شغلی پرستاران با میانگین نمره ی ۹۳/۳±۹۵/۳۸ گزارش شد. عوامل محیطی(۸۸/۳±۷۸/۳۸)، عوامل فردی – اجتماعی(۱۲/۴±۴۰/۳۲) و شرایط بالینی(۶۰/۲±۶۰/۱۵)، به ترتیب موانع ارتباطی بودند که پرستاران تاکید بیش تری بر آنها داشتند. هم چنین ارتباط آماری معناداری بین میانگین نمره کل موانع ارتباطی پرستار- بیمار سالمند با سن(۰۰۷/۰=r) و حیطه ی شرایط بالینی با متغیر سن(۰۰۳/۰-=r)، و نیز حیطه های فردی –اجتماعی و شرایط بالینی به ترتیب با متغیر ها ی جنس(۰۰۳/۰=p) و وضعیت تاهل پرستاران (۰۴۱/۰=p) به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر، پرستاران بیشتر بر مشکلات حرفه ای تمرکز داشته و اهمیت کمتری به دیگر عوامل به عنوان مانع ارتباطی با بیماران سالمند قائل شده اند. لذا موانع مربوط به محیط و شرایط کاری پرستاران باید هرچه سریعتر مورد توجه مسئولین پرستاری قرار بگیرد و در جهت برطرف نمودن آنها اقدامات لازم انجام شود.