بررسی تاثیر ارائه بازخورد شفاهی بر رضایتمندی فراگیران در آموزش پرستاری

مقدمه:ارائه بازخورد یکی از مولفه های تدریس اثر بخش است، متاسفانه انجام این امر مهم در محیط های یادگیری بالینی چالش زا می باشد و مربیان بالینی در اغلب موارد از انجام این مسئولیت مهم شانه خالی می کنند.هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ارائه بازخورد شفاهی بر رضایتمندی فراگیران در آموزش پرستاری است. روش کار:مطالعه حاضر، یک مطالعه مداخله ای از نوع نیمه تجربی است، نمونه گیری به شیوه آسان و در دسترس انجام گرفت. تعداد نمونه ها ۳۳ نفر از دانشجویان پرستاری( ۱۹ نفر گروه مداخله و ۱۴ نفر گروه کنترل) بودند و به همراه مربیان، کارآموزی خود را در بخش اطفال گذراندند. هر مربی در هر دو نوع روش آموزشی حضور داشت. در گروه مداخله، مربی بایستی حداقل یک نوبت در روز و در نزدیک ترین زمان ممکن به عملکرد دانشجو، بازخورد شفاهی را ارائه می نمود. ابزار گردآوری داده ها شامل: فرم اطلاعاتی حاوی مشخصات واحدهای پژوهش و پرسشنامه رضایتمندی از ارائه بازخورد بود سپس داده های مربوطه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۱۷ و آزمون های آماری من ویتنی، کای اسکوئر و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:نمره رضایت مندی از نحوه کارآموزی وارائه بازخورد موثر در دانشجویان گروه مداخله ۸۷/۶±۹۴/۳۲ و در دانشجویان گروه کنترل ۸۷/۴ ±۲۸/۲۸ بود، (۰۳۸/۰=p) . در بررسی نمرات ۱۹ سوال پرسشنامه رضایتمندی در بین گروه مداخله و کنترل، نمرات سوالات: بازخورد شفاهی را در نزدیکترین زمان پس از عملکردتان دریافت کردید ، ارائه بازخورد سبب ایجاد علاقه و انگیزه برای مشارکت شما در فعالیت های بالینی و یادگیری در محیط کارآموزی می شد، بازخورد سبب نگرانی شما و ایجاد محیط رقابتی و ترس از شکست گردید، ارائه بازخورد سبب احساس عصبانیت، سرافکندگی و وضعیت تدافعی در شما شد، ارائه بازخورد باعث ارتباط موثر بین مربی ودانشجویان و کادر درمان می شد، در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود(۰۵/۰p<)، اما در ۱۴ سوال دیگر تفاوت آماری معناداری بین نمرات رضایتمندی گروه مداخله و کنترل وجود نداشت. نتیجه گیری: ارائه بازخورد شفاهی سبب افزایش رضایتمندی دانشجویان پرستاری از آموزش پرستاری می گردد، بنابراین توانمند سازی مربیان در این رابطه امری ضروری به نظر می رسد