بررسی فراوانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در میان حاملین نازوفارنژیال استرپتوکوک پنومونیه در کودکان شهرکرمانشاه سال ۱۳۹۱

مقدمه: استرپتوکوکوس پنومونیه عامل شایع عفونت باکتریال سیستم تنفسی، عفونت گوش میانی، باکتریمی، مننژیت وپنومونی بویژه در کودکان است. بدلیل اطلاعات اندکی که در رابطه با میزان فراوانی و مقاومت استرپتوکوکوس پنومونیه نسبت به آنتی بیوتیک ها در ایران وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی حاملین استرپتوکوکوس پنومونیه و بررسی مقاومت میکروبی آن در کودکان انجام شد. روش: پژوهش حاضر بصورت توصیفی- مقطعی از آبان تا اسفند ماه سال ۱۳۹۱ در ۵۵۴ کودک ۱۲-۲ ساله مهدکودک ها و مدارس کرمانشاه انجام شد. در این مطالعه نمونه ها با سواب استریل از ناحیه نازوفارنکس جمع آوری شده و در محیط ترانسپورت به آزمایشگاه منتقل شد، سپس در محیط کشت بلاد آگارکشت داده شده و پس از ایزوله کردن تست های تاییدی و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شد. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS۱۶ تجزیه و تحلیل شده و مطابق با آزمون آماری Mann Whitney Uو Chi-Square Tests تفسیر گردید. یافته ها: استرپتوکوکوس پنومونیه در %۱۵ نمونه یافت شد و مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به آنتی بیوتیک های آزیترومایسین، آموکسی سیلین، ریفامپین، آموکسی سیلین کلاولانیک اسید، کوتریموکسازول و سفتریاکسون بترتیب%۹/۶۳ ، %۶/۵۶ ، %۴۱ ،% ۳/۳۷،% ۳/۳۷ و%% ۶/۳ بود و %۱/۳۱ ایزوله ها به هیچ یک از آنتی بیوتیک ها مقاوم نبودند. نتیجه گیری: استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها موجب مقاومت بالا در آنتی بیوتیک های آزیتروماسین، آموکسی سیلین، آموکسی سیلین کلاونیک اسید و کوتریموکسازول شده است که بیانگر احتمال افزایش خطر بیماری های عفونی مقاوم به درمان میباشد. به همین دلیل لزوم آموزش کافی پزشکان و جمعیت عمومی در مورد استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها ضروری است.