اثربخشی آموزش خودمراقبتی ، بر عملکرد کلی مبتلایان به اسکیزوفرن، مبتنی بر مدل خود مراقبتی اورم

مقدمه: اختلال اسکیزوفرنیا به عنوان شدیدترین اختلال روان پریشی، از ناتوان کننده ترین بیماری برای بیمار و خانواده وی محسوب میگردد. اختلال ناتوان کننده ایست که اثرات منفی زیادی برعملکرد اجتماعی مبتلایان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی یک برنامه خود مراقبتی مبتنی بر مدل اورم برارتقاء عملکرد کلی مبتلایان به اسکیزوفرن انجام شد. روش کار: این پژوهش، در دو مرحله کیفی وکمی( کارآزمایی بالینی )در سال ۱۳۹۸ انجام گردید. در مرحله کیفی برنامه "آموزش خود مراقبتی " بر اساس مدل خود مراقبتی اورم، تدوین، و بصورت کار آزمایی بالینی با پی گیری سه ماهه اجرا و ارزیابی گردید. در ابتدا پیش نویس برنامه تدوین و با استفاده از تکنیک رند روایی محتوای مورد بررسی و نهایی گردید. در مرحله اجرا، تعداد ۷۰ نمونه در دو گروه کنترل ( ۳۵ نفر) و آزمون (۳۵ نفر) شرکت که به روش آسان تداومی انتخاب و بطور تصادفی ساده در دو قرار گرفتند شرکت داشتند. معیار ورود شامل: حداقل دو سال سابقه بیماری و دارا بودن معیارهای زمان ترخیص طبق نظر روانپزشک بود. گروه آزمون در برنامه آموزش خود مراقبتی در هشت جلسه نود دقیقه ای شرکت نمودند و گروه کنترل در سه جلسه گروهی شرکت و به بیان مشکلات و تجارب خود پرداختند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه عملکرد کلی بیماران اسکیزوفرن ( GAF ) در شروع مطالعه، یک ماه وسه ماه بعد از مداخله جمع اوری و توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و آزمون آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: یافته ها نشان داد؛ بین دو گروه کنترل ( ۰۳ / ۸ ± ۵۷ / ۵۵ ) و آزمون ( ۴۶ / ۷ ± ۰۶ / ۵۵ ) قبل از مداخله، تفاوت معناداری مشاهده نشد ( ۰۵ / ۰ < P ) ولی یک ماه و سه ماه بعد از مداخله، به ترتیب با اختلاف میانگین ( ۵۱۴ / ۷ - و ۵۴۳ / ۵ -) عملکرد بیماران گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود( ۰۵ / ۰ >P) نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد؛ آموزش خود مراقبتی بر اساس مدل خود مراقبتی اورم میتواند موجب افزایش میانگین عملکرد کلی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی شود.